Bu bölümde güneşli bir istanbul gününde dolaşmış olduğum mekanlardan edinmiş olduğum izlenimleri sunacağım.
istiklal caddesinden başlayan yolculuğun ilk durağı Galata Mevlevihanesiydi.herzamanki gibi kalabalık olan caddenin sonunda bulunan Müze o dönemdeki mevlevilerin bir bakıma ibadet hanesi konumunda.
dar sokaklardan kulayi arkama alarak sahile yürüyüşüm başladı. bu tip sokaklar araçlarla yayaların köşe kapmaca oyununa sahne olur bazen.
benim için balık tutanları izlemek en az balık tutmak kadar zevklıdir.hele o balığın oltaya takılıpta yukarı doğru cekerkenkı hali hep hoşuma gitmiştir.oraya gelen gencı yaşlısı çocuğu hepsi heyecanlı.bi telaş var hepsinde hemen malzemelerini çıkarıp düzeneği kurup balık tutmaya başlama telaşı.en yaşlısı bıle öyle heyecanlıki görenler ilk defa yapar sanır .ama bu bir zevk işi.
Köprüyü geçmem uzun sürdü.çünkü bi ara daldım balık tutanlara.öylece seyrettim.eminönü herzamanki gibi kalabalık ve ben o kalabalığın içinde yalnızdım yine.yürüyerek tramvay sesleri eşliğinde Gülhane prakına varmıstım.
İslam Bilim ve Teknoloji Tarihi Müzesi Gülhane parkının içinden geçerek ulaşılan müzeler topluluğu.büyük avluda büyük kapılı müzeler topluluğu tarzındaki yapılar tarihe yolculukta 2. adımım.
sonrasnında İsranbul Arkeoloji müzesinde Roma zamanından kalma birçok eserle karşılastım.müze kümesinin son elemanı Çinili köşk ki girişi benim çok ilgimi çekti ve bi o kadarda hoşuma gitti.camdan olusan taban zemini ayrı bi güzellik teşkil etmiş.
gezimin diğer ayağı ayasofya idi. yine aynı yol üzerinden çok sevdiğim tramvay sesi eşliğinde çıkmiştim Sultan Ahmet meydanına.Müze kartı sahibi olmam girişlerde bekleme yapmadan ve zorlanmadan geçmemi sağladı .Ve pratik bi şekilde girdim Ayasofya Camisine.müze olarak görenlere inat ben Cami diyorum.
